Over mij

Ik voel de verantwoordelijkheid te delen wat ik weet

Dit ben ik op 18 oktober 2024 in mijn Hemelkamer in Centrum Veerkracht aan het Koningin Emmaplein in Rotterdam.

Ik maak net deze foto met mijn laptop,
en schrijf wat jij nu leest.

Ik ben iemand die

– Synchroniciteit als kompas gebruikt
– Soms ineens een gedicht schrijft
– Weet hoe het voelt om niet meer mee te doen

Als ik een (braaf) profiel formuleer komt er dit

Ik ben aandachtig en zorgvuldig. Ik vind het belangrijk eerlijk te zijn, en verwacht dat ook van anderen. Zo kan er vertrouwen en veiligheid ontstaan, en contact.

Mijn eigen wijsheid moet ik inzetten voor anderen.
Zo voelt het.
En dat wíl ik ook.

Mijn ultrakorte levensverhaal

Ik ben enig kind. Het was een arbeidersgezin waarin ik werd geboren. In Barendrecht, onder de rook van Rotterdam. Het was een goed georganiseerd huishouden – met cavia’s als huisdier.

Mijn Rotterdamse babyboom-ouders werkten hard en ontgroeiden hun milieu. We hadden een tuin, gingen op vakantie naar de Franse oceaan, en ik zat op het gymnasium.

Inmiddels weet ik dat ik ‘onder een stolp’ ben opgegroeid. En dat ik mijn emotionele ontwikkeling in m’n eentje heb gedaan

In mijn puberteit begon dat gebrek aan ruggesteun en gezien worden (waaraan niemand schuld heeft) me te ontregelen.

Zó onzeker was ik.

Mijn rechtenstudie vond ik niet leuk, toch studeerde ik af en werkte ik even als jurist. Ik zakte dieper en dieper.

Ik leerde mezelf schrijven. Het lukte me een bedrijf als freelance tekstschrijver op te bouwen. Ik genoot (gelukkig weer) van de creativiteit en vrijheid.

Toen kwamen er kindjes, lieve kindjes

Eerst een meisje, daarna een jongen. De prinses is inmiddels het huis uit. de prins is in de puberteit. Hun vader en ik zijn inmiddels gescheiden en nog steeds goed bevriend: een koppel als ouders.

Mijn nieuwe liefde blijkt voor de toekomst. We gaan samen een huis bouwen.

Wat je hierin niet leest

is dat de geboorte van mijn oudste het begin is geweest van wat later een bipolaire stoornis bleek. Ontwrichtend en vermoeiend.

In een periode van tweëentwintig jaar met veel psychiaters, medicijnen en twee opnames, heb ik uiteindelijk mijn stabiliteit weer gevonden.

Door mezelf onder de loep te nemen, serieus naar mijn lichaam te luisteren en waardevolle mensen om me heen te verzamelen.

Ik leerde: als je een ziekte hebt is het nooit bij jou begonnen

En ik voelde: met de wijsheid uit mijn kwetsbaarheid wil ik iets doen. Ik wil mensen begeleiden.

Ik ben gaan switchen en opleidingen gaan doen.

Leren werken met mensen bij Phoenix, mijn lichaamsbewustzijn vergroten in de Healing Tao, wijsheid trainen bij Reinoud Elevelt. Energiewerk, Ademwerk.

Zoveel meer begrijp ik nu.
(Hier lees je over mijn opleiding)

Ook pikte ik de orgaanmassage op. Zoiets effectiefs en bijzonders – daar wilde ik goed in worden

Inmiddels verenigt al die kennis en ervaring zich in mij.

Je kan er gebruik van maken in mijn praktijk.  

In een onbescheiden bui zeg ik weleens dat ik een Rotterdamse draak met gouden handen ben: Rotterdams ben ik 100%, mijn ouders en hun ouders zijn Rotterdammers. Dat ik gouden handen heb zei de sifu van wie ik leerde orgaanmasseren. En draak is mijn Chinese sterrenbeeld.